Według relacji najstarszych mieszkańców, a także niektórych źródeł historycznych, pierwsza szkoła elementarna
w Wilkołazie mieściła się przy kościele parafialnym. Z biegiem czasu budynek uległ zniszczeniu. Podjęto więc decyzję
o budowie nowej szkoły tuż obok obecnego Urzędu Gminy. W drewnianym budynku uczył jeden nauczyciel.
Szkoła nie mieściła wszystkich uczniów, wobec czego, część z nich uczyła się w domach mieszkańców Wilkołaza.
W 1922 roku istniała już siedmioklasowa szkoła powszechna. Ze względu na trudne warunki lokalowe podjęto decyzję
o budowie placówki, która miała pomieścić 14 sal lekcyjnych.
W 1939 roku rozpoczęto budowę nowej szkoły. Jednak prace przerwał wybuch II wojny światowej. 13 września 1939 roku Niemcy zdemolowali szkołę, niszcząc jej wyposażenie oraz wiele książek i pomocy naukowych. W czasie okupacji szkoła kontynuowała swoją działalność (na terenie gminy prowadzone było również tajne nauczanie). W tym czasie kierownikiem był Henryk Mydlarz, który zginął z rąk Niemców 8 maja 1943 roku. Jego następcą został Jan Bownik, postać niezwykle zasłużona dla historii naszej gminy. Pełnił on swoje obowiązki od 9 maja 1943 roku do 31 sierpnia 1968 roku. Przez wiele lat prowadził zespoły chóralne, orkiestrę szkolną, zespól dramatyczny oraz kapelę ludową. Dzięki jego zaangażowaniu nasza gmina stała się ośrodkiem pracy kulturalno-oświatowej. Za swoje zasługi został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
 1 września 1944 roku rozpoczęto naukę w wolnym już od Niemców Wilkołazie. Nadal jednak borykano się z trudnościami lokalowymi, dlatego w 1946 roku władze Gminnej Rady Narodowej podjęły decyzję o kontynuacji budowy szkoły. Wspomina o tym artykuł „W Wilkołazie nie próżnują, kończą budowę szkoły, odnawiają kościół”, który ukazał się 21 października 1947 roku w czasopiśmie „Życie Literackie”.
W roku szkolnym 1948/49 nauka odbywa się już w nowym budynku, w którym do dyspozycji jest 9 sal lekcyjnych. Jednak po pewnym czasie budynek okazuje się zbyt mały, aby pomieścić wszystkich uczniów.
Na przełomie roku 1966/67 zostaje utworzony Komitet Rozbudowy Szkoły. Dzięki jego działalności, na początku lat siedemdziesiątych, ukończono remont kapitalny, rozebrano stary budynek oraz rozpoczęto prace przy budowie Domu Nauczyciela.
Kolejne lata przyniosły istotne zmiany w funkcjonowaniu placówki.
W roku 1972 decyzją władz oświatowych utworzono stanowisko Gminnego Dyrektora Szkoły, któremu podlegały wszystkie szkoły na terenie gminy. Został nim Czesław Terecha. Rok później podjęto działania w celu dobudowania nowego skrzydła budynku. Lata siedemdziesiąte przyniosły też zmiany nazewnictwa szkoły. W roku szkolnym 1973/74 nosiła ona nazwę Zbiorcza Szkoła Gminna. 29 września 1974 roku nadano naszej szkole imię Tadeusza Kościuszki oraz ufundowano sztandar.
1 lipca 1984 roku zniesiono funkcję Gminnego Dyrektora Szkół. W to miejsce utworzono stanowisko Inspektora Oświaty
 i Wychowania. Został nim Ryszard Pelc.
Wraz z przeobrażeniami ustrojowymi, 1 września 1990 roku, wprowadzono do naszej szkoły lekcje religii. Do tej pory odbywały się one na plebanii lub w kościele. W roku szkolnym 1993/94 podjęto również decyzję o budowie boiska asfaltowego. W 1999 roku, w związku z reformą oświatową, utworzono jedyne w gminie gimnazjum. Powołana szkoła weszła w skład Zespołu Szkół w Wilkołazie. W 2002 roku nadano gimnazjum imię Księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego
i ufundowano sztandar.
W wyniku reformy oświatowej, 1 września 2017 roku, Zespół Szkół w Wilkołazie został przekształcony w Szkołę Podstawową im. Tadeusza Kościuszki z wygasającymi oddziałami gimnazjum. Obecnie nasi uczniowie mają do dyspozycji 16 sal lekcyjnych, bibliotekę , stołówkę i pracownię informatyczną. Dzięki staraniom władz gminnych nasza szkoła jako jedyna placówka w gminie posiada halę sportową. Jest to o tyle istotne, że nasi uczniowie od wielu lat odnoszą sukcesy na zawodach sportowych. Szkoła aktywnie włącza się w życie miejscowości, tworząc inscenizacje z okazji świąt państwowych i gminnych. Poczty sztandarowe są obecne podczas obchodów rocznic i wydarzeń historycznych. Kadra pedagogiczna dba o wysoki poziom kształcenia. Efektem tego są wysokie miejsca zdobywane przez naszych uczniów w różnorodnych konkursach oraz duży odsetek dzieci przyjętych do szkół średnich pierwszego wyboru.